ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

H πρώτη δημοτικού είναι σημαντικό σημείο στη ζωή των παιδιών, αφού βρίσκονται αντιμέτωπα με μία νέα πραγματικότητα. Θα πρέπει να μάθουν να διαβάζουν, να γράφουν και να λογαριάζουν. O φόβος και η ανασφάλεια κάνει κάποια από αυτά να παρουσιάζουν άρνηση για το σχολείο. Το πρώτο κουδούνι της σχολικής τους ζωής θα χτυπήσει σε λίγο καιρό. Οι μικροί μαθητές θα καθίσουν για πρώτη φορά στα θρανία του «μεγάλου σχολείου» και εκεί θα γνωρίσουν σιγά - σιγά τον καινούριο τους δάσκαλο/α, άλλους συμμαθητές και βιβλία. Καλό θα ήταν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι γονείς να προετοιμάσουν ψυχολογικά τα παιδιά. Το πιο απλό πράγμα που μπορούν να κάνουν είναι να τα μιλήσουν με θετικά λόγια για το δημοτικό σχολείο. Θα πρέπει να απαντούν με απόλυτη ειλικρίνεια σε ερωτήσεις που θα θέτει το παιδί προσπαθώντας να του λύνουν όλες τις απορίες του ώστε να μην έχει αμφιβολίες για το τι θα συναντήσει στο νέο σχολικό περιβάλλον.

Οι μαθητές της Α΄ δημοτικού καλούνται να ανταπεξέλθουν στα καινούρια τους σχολικά καθήκοντα και κάτι τέτοιο χρειάζεται υπομονή και επιμονή, τόσο από την πλευρά των γονέων, όσο και από τον/τη δάσκαλο/α. Η προσαρμογή στο σχολικό περιβάλλον δεν είναι εύκολη υπόθεση για όλους. Τα παιδιά θα πρέπει να αρχίσουν να γίνονται πιο υπεύθυνα και θα αρχίσουν σταδιακά να αποκτούν συστηματικές γνώσεις, που θα γίνονται σταδιακά πολύπλοκες και κάποιες φορές ενδεχομένως δεν θα είναι και ιδιαίτερα ευχάριστες για τα ίδια. Συνήθως το παιδί μέσα σε δέκα, δεκαπέντε ημέρες έχει προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον, επειδή έχει προηγηθεί η φοίτησή του στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο. Υπάρχουν όμως παιδιά, τα οποία αντιδρούν αρνητικά στην πρώτη τάξη. Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, το παιδί με την είσοδό του στο δημοτικό αλλάζει τις συνήθειές του με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να δημιουργηθεί άρνηση, ακόμη και φοβία, για το σχολείο. Οι μικροί μαθητές περνούν από τον προφορικό λόγο στον γραπτό, είναι υποχρεωμένοι να κάθονται και να παρακολουθούν με προσοχή τον δάσκαλο/α, να μοιράζονται τον χώρο με πρόσωπα που δεν τους είναι οικεία και στο τέλος της ημέρας να παίρνουν «δουλειά» στο σπίτι.

Η άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους.

1. Το παιδί παρουσιάζει έντονες αντιδράσεις άγχους ή πανικού στην προσπάθεια του γονιού να το πείσει να πάει στο σχολείο. Υπόσχεται ότι θα πάει την επόμενη μέρα για να κερδίσει χρόνο, κλείνεται στο δωμάτιο, κλαίει και ουρλιάζει. Πολλές φορές γίνεται επιθετικό προς τους γονείς του.

2. Σε μερικές περιπτώσεις διαμαρτύρεται για σωματικά συμπτώματα, όπως πόνους στην κοιλιά. Όταν, όμως, οι γονείς το πηγαίνουν στον παιδίατρο δεν διαπιστώνουν κάτι οργανικό.

3. Μπορούν να παρατηρηθούν κι άλλα συμπτώματα, όπως εμετοί, οι νυχτερινοί εφιάλτες, κ.ά. Πολλές φορές αυτή η άρνηση μπορεί να οφείλεται και στις υπερβολικές απαιτήσεις των γονέων. Ο γονιός πρέπει αμέσως να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Οι ειδικοί τονίζουν ότι, αν οι γονείς χειριστούν μία τέτοια κατάσταση σωστά, μπορεί μέσα στις πρώτες μέρες να αντιμετωπιστεί με επιτυχία. Από τη στιγμή που το παιδί παρουσιάσει τέτοιου είδους προβλήματα, είναι πολύ σημαντικό να μη μείνει στο σπίτι. Όταν λείπει συχνά από το σχολείο, του δημιουργούνται κενά και ενισχύονται οι δυσκολίες. Μόλις αντιληφθούν το πρόβλημα, πρέπει να ενημερώσουν αμέσως τον/τη δάσκαλό/α του. Η προτροπή και ο έπαινος θα το βοηθήσουν σημαντικά. Αν αντιδρά πολύ έντονα, να ξεκινήσουν σταδιακά πρόγραμμα επιστροφής και ενθάρρυνσής του, σε συνεργασία με κάποιον ειδικό. Να αποφεύγουν να δείχνουν οι ίδιοι το άγχος που έχουν. Αν διαπιστώσουν ότι έπειτα από κάποιες μέρες το παιδί συνεχίζει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει αμέσως να ζητήσουν βοήθεια.

Η συμπεριφορά των δασκάλων είναι σημαντική. Ο δάσκαλος πρέπει να έχει υπομονή, να προσπαθεί να είναι γλυκός μαζί τους και να βοηθάει τους μικρούς μαθητές. Η συνεργασία του γονέα με τον/τη δάσκαλο/α είναι απαραίτητη γιατί, εκτός των άλλων, η πρώτη τάξη μπορεί να αποκαλύψει πιθανές δυσκολίες που μπορεί να έχει το παιδί. Όταν το παιδί περνάει από τον προφορικό στον γραπτό λόγο, τα όποια προβλήματα φαίνονται πιο έντονα. Τότε φαίνεται πόσο εύκολα συγκεντρώνεται, πόσο κρατάει η συγκέντρωσή του, αν μπορεί εύκολα να μάθει να διαβάζει, αν μπορεί να αντιγράψει από τον πίνακα. Ίσως αποκαλυφθούν προβλήματα ωριμότητας ή ακόμη και μαθησιακά προβλήματα τα οποία χρήζουν αντιμετώπισης. Για τους λόγους αυτούς, τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να έρχονται τα παιδιά σε πρώτη επαφή με το περιβάλλον του δημοτικού από τον τελευταίο μήνα του νηπιαγωγείου. Η πρώτη εβδομάδα πρέπει να είναι εβδομάδα προσαρμογής. Ο δάσκαλος να ξεναγεί τα παιδιά στους χώρους του σχολείου και τα παιδιά να γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας του νέου σχολείου.

 ΠΗΓΕΣ:

-http://www.akappatou.gr (10/08/2014)

-http://dipe.kar.sch.gr/grss/autosch/joomla15/images/Koptsis-Nakou.pdf